Tam za górą jest granica,
 Przy granicy jest strażnica,
 A w strażnicy do swej lubej
 Żołnierz pisał list.

 Tego listu wszystkie treści
 W swej piosence żołnierz zmieścił,
 I powstała tak piosenka,
 Której refren brzmi:

 Hen daleko za mgłą
 Jest rodzinny mój dom,
 Tam dziewczyna ma śpi
 W mej rodzinnej wsi.

 Gwiazdy gaszą swój blask,
 Bo już budzi się brzask.
 Gdy ty śpisz, kraju, strzeże ktoś tu,
 By cię nikt nie zbudził ze snu.

 Piosnka wnet się spodobała,
 Zna ją już kompania cała.
 Przy strażnicy na granicy
 Zna ją każdy ptak.

 A gdy noc zapada głucha
 Często nawet księżyc słucha,
 Jak po służbie gdzieś samotnie
 Żołnierz nuci tak:

 M-m-m-m-m-m
 M-m-m-m-m-m,
 M-m-m-m-m-m
 M-m-m-m-m.

 Gwiazdy gaszą swój blask,
 Bo już budzi się brzask.
 Gdy ty śpisz, kraju, strzeże ktoś tu,
 By cię nikt nie zbudził ze snu.

 Dni w żołnierskim płyną trudzie:
 Było lato — przyszedł grudzień,
 I ową strażnicę przy granicy
 Śnieżny okrył płaszcz.

 Czasem w noc od śniegu białą
 Nad granicą padną strzały.
 Śpij spokojnie, moja miła, — 
 Dzielnie czuwa straż.

 Hen daleko za mgłą
 Jest rodzinny mój dom,
 Tam dziewczyna ma śpi
 W mej rodzinnej wsi.

 Gwiazdy gaszą swój blask,
 Bo już budzi się brzask.
 Gdy ty śpisz, kraju, strzeże ktoś tu,
 By cię nikt nie zbudził ze snu.